Kookboek vol verhalen #3

Mijn naam is Sara Delgado en ik ben 36 jaar. Ik woon nu ruim vier jaar in Oud-Mathenesse en ik ben opgegroeid in Bospolder-Tussendijken. Ik heb dus altijd in Delfshaven gewoond. Delfshaven heeft de grootste Kaapverdiaanse gemeenschap van Nederland. Dat is voor mij een belangrijke reden om hier te blijven, net als dat dit voor mijn ouders reden is geweest om hier te komen wonen.

Weet jij hoe het komt dat er zo’n grote Kaapverdiaanse gemeenschap is in Rotterdam?

Dat komt door de haven. Vroeger kwamen Kaapverdiaanse mannen vaak naar Nederland om in de haven te werken. Kaapverdianen die hier woonden startten toen speciale pensions waar je een kamer kon krijgen en via het sociale netwerk van de pensionbazen aan een baan kon komen.

Sommige pensions werkten zelfs met voorschotten, waardoor de jonge Kaapverdiaanse mannen een kamer konden huren zonder dat ze geld hadden. Dat geld werd dan later in de haven verdiend en terugbetaald. Dat heeft uiteindelijk een enorme aantrekkingskracht gehad; dit werd verteld aan familie in Kaapverdië en die kwamen ook deze kant op.

Waarom vind je het zo fijn deze gemeenschap om je heen te hebben?

Het geeft me een gevoel van: “hier ben ik thuis”. Je komt altijd wel een Kaapverdiaan tegen en onderling hebben we een bepaalde manier van elkaar groeten. Er wordt bijvoorbeeld altijd gevraagd naar hoe het met je familie gaat. Mijn ouders, mijn ooms en tantes, mijn broer, iedereen wordt besproken. Dat is een Kaapverdiaanse traditie die je voort kan blijven zetten ook als je in Delfshaven blijft wonen.

Wat een mooie traditie! En, wat is jouw wens voor deze wijk?

Mijn wens is dat er meer sociale betrokkenheid komt in de wijk en dat er meer kansen komen voor mensen in de wijk die het moeilijk hebben. Mijn hoop is daarbij gevestigd op het M4H-gebied aan de overkant, waar een nieuwe wijk wordt gebouwd. Ik zie bijvoorbeeld veel kansen op het gebied van werkgelegenheid. Ik hoop dat door de bedrijven die zich daar gaan vestigen ook banen of leerwerktrajecten beschikbaar komen voor mensen uit de wijk die dat hard nodig hebben.

Ik wilde zelf ook graag iets voor de wijk doen, daarom ben ik sinds kort penningmeester bij Stichting Mathenesse aan de Maas waar we ook werken aan de verbinding tussen de twee gebieden. Uiteindelijk is het doel om Oud- en Nieuw-Mathenesse met elkaar te verenigen tot één gebied.

In dit kookboek komen de smaken en de verhalen van de wijk samen. Bewoners van Oud-Mathenesse en het Witte Dorp delen hun favoriete recept en hun verhaal, boordevol liefde en herinneringen. Dit is een kookboek voor en door bewoners. Van makkelijke recepten tot recepten die wat meer tijd vragen, van Kaapverdische cuscus en Perzische andimesk tot aan Hollandse mosselen en Bulgaarse guvech. En via de gerechten en een persoonlijk verhaal kun je de chefs, jouw buren, wat beter leren kennen.

Bij de stadmarinier is een gratis exemplaar af te halen of download het boek digitaal hier.

Fotograaf: Janine Ubert