Jocelyn was drugsverslaafd: ‘Ik was een schim van wie ik ooit was’

Ze was altijd weg. Hangen op straat, stiekem roken in het park, Jocelyn (29) was liever elders dan thuis. Vanaf haar twaalfde ging het helemaal mis. Ze raakte verslaafd aan drugs en leefde daardoor jarenlang op straat. “Ik voelde me eenzaam, hulpeloos en kansloos.”

Jocelyn werkt als kapster in de Poelsflat bij ons in de wijk. Ze heeft in het magazine vriendin haar bijzondere verhaal gedeeld over haar drugsverleden. Lees hieronder een voorproefje en het volledige verhaal is hier te lezen.

Jocelyn: ‘Ik was twaalf toen ik voor de eerste keer een lijntje snoof. Jong, ja. Maar ik kwam erachter dat ik op vrouwen viel en ontmoette in die tijd een meisje dat ook drugs gebruikte. Om indruk te maken op haar, ging ik overstag. Daar is het eigenlijk mee begonnen. Een drugsverslaving heb je niet van de een op de andere dag, het sluipt er langzaam in. Dronk ik alcohol, dan hoorde daar ook een lijntje bij. Daarna ging het van kwaad tot erger. Dat ik in de horeca werkte, hielp ook zeker niet mee.

Zoektocht naar liefde

Als kind kwam ik niks tekort. Ik kom uit een normaal gezin met een Indonesische vader en een Nederlandse moeder. Mijn vader was wel wat streng. Dat zat ‘m vooral in goed je best doen op school, de lat lag bij ons thuis dus best wel hoog. Ik heb ook altijd gesport, en ondanks dat ik gepest werd op de basisschool, verliep mijn jeugd redelijk normaal. Naarmate ik ouder werd en voor een andere middelbare school koos dan mijn klasgenootjes, veranderde dat. Ik heb altijd een hang naar spanning gehad en ik was in die tijd ook vooral op zoek naar een stukje liefde. Alleen deed ik dat op de verkeerde plekken. Ik was altijd weg, altijd buiten. Ik wilde aandacht, deed stoer en wilde gezien worden. Nadat ik op mijn twaalfde mijn eerste lijntje snoof, begon mijn leven langzaam te veranderen. Ik deed veel dingen stiekem, was van alles aan het ontdekken en vertelde niemand hoe mijn leven er écht uitzag.